Najnowszy The Economist poświęcił okładkę i wiele artykułów (w tym wiodący) na tl;dr klimatyczne.
Okładkowy wstępniak:
https://www.economist.com/leaders/2019/09/19/the-climate-issue
Główny artykuł („briefing”):
https://www.economist.com/briefing/2019/09/21/the-past-present-and-future-of-climate-change
O modelach klimatycznych (w dziale „Nauka”):
https://www.economist.com/science-and-technology/2019/09/21/predicting-the-climatic-future-is-riddled-with-uncertainty
O tym, co się dzieje w temacie na różnych kontynentach:
https://www.economist.com/international/2019/09/19/island-states-have-had-an-outsized-influence-on-climate-policy
https://www.economist.com/united-states/2019/09/21/will-the-democrats-green-schemes-make-any-difference
https://www.economist.com/asia/2019/09/21/climate-change-is-forcing-asian-cities-to-rethink-their-flood-defences
https://www.economist.com/asia/2019/09/21/burning-forests-are-blackening-the-skies-of-south-east-asia
https://www.economist.com/europe/2019/09/19/why-russia-is-ambivalent-about-global-warming
https://www.economist.com/china/2019/09/21/to-prevent-catastrophic-global-warming-china-must-hang-tough
https://www.economist.com/the-americas/2019/09/21/climate-change-threatens-the-panama-canal
https://www.economist.com/britain/2019/09/21/lessons-from-britain-the-worlds-biggest-offshore-wind-market
I w biznesie:
https://www.economist.com/business/2019/09/21/climate-capitalists-have-serious-money-in-climate-friendly-investments
https://www.economist.com/business/2019/09/21/firms-face-physical-regulatory-and-legal-risks-from-climate-change
https://www.economist.com/finance-and-economics/2019/09/19/changing-weather-could-put-insurance-firms-out-of-business
https://www.economist.com/graphic-detail/2019/09/21/the-consequences-of-a-rapidly-warming-arctic-will-be-felt-far-afield
Nawet w sekcji nekrologów tym razem znalazł się lodowiec:
https://www.economist.com/obituary/2019/09/21/obituary-okjokull-was-declared-dead-in-2014
pokaż spoiler Rytualnie już: 1) paywall nie odpala, jeśli strona się nie doładuje, 2) aczkolwiek jeśli ktoś jeszcze nie miał, to polecam wykupić okres próbny print+digital.
We wstępniaku i briefingu, z którymi miałem okazję póki co się zapoznać, jest o historii, teraźniejszości (w tym o głównym problemie – efekcie gapowicza) i przyszłości (czyli np. nieistnieniu – póki co – technologii do wyciągania CO2 z atmosfery na skalę przemysłową).
Ze wstępniaka:
The damage that climate change will end up doing depends on the human response over the next few decades. Many activists on the left cannot imagine today’s liberal democracies responding to the challenge on an adequate scale. They call for new limits to the pursuit of individual prosperity and sweeping government control over investment—strictures some of them would welcome under any circumstances. Meanwhile, on the right, some look away from the incipient disaster in an I’m-alright-Jack way and so ignore their duties to the bulk of humanity.
If the spirit of enterprise that first tapped the power of fossil fuels in the Industrial Revolution is to survive, the states in which it has most prospered must prove those attitudes wrong. They must be willing to transform the machinery of the world economy without giving up on the values out of which that economy was born. Some claim that capitalism’s love of growth inevitably pits it against a stable climate. This newspaper believes them wrong. But climate change could nonetheless be the death knell for economic freedom, along with much else. If capitalism is to hold its place, it must up its game.
Jak dla mnie jest to bardzo ciekawe, bo Economist stara się i tu bronić dorosłego liberalizmu, czyli z jednej strony nie zaprzecza, jak niepoważni dogmatyczni wolnorynkowcy (typu nasz Korwin) stanowi wiedzy naukowej, a z drugiej nie chce – jak skrajniejsza część lewicowych aktywistów klimatycznych – rozmontowywać zachodniego kapitalizmu, tylko go łatać, bo – mimo wad – dostarczył największy dobrobyt w historii. Próbują więc utrzymać się między młotem a kowadłem, czyli między prawicowymi „denialistami YOLO” i lewicowcami widzącymi wyjście tylko w demontażu obecnego konsensusu, co – o czym chyba nie trzeba mówić – jest bardzo ryzykowne. Idzie więc nie tylko o klimat i przyszłość następnych pokoleń, a też o to, jak politycznie będzie zorganizowany świat w przyszłości i czy znane z II poł. XX wieku wolności się utrzymają, czy wygrają skrajności. To nie tylko wojna o klimat, ale też o idee, które będą dominować w przyszłości.
PS: Po polsku w tematach globalnego ocieplenia nieodmiennie polecam wykłady Popkiewicza.
#economist #theeconomist #neuropa #globalneocieplenie #klimat #nauka #gospodarka #gruparatowaniapoziomu
Powered by WPeMatico