Patrząc po obecnych wyczynach PiS w sprawie inflacji to kredytobiorców można życzyć by następca Glapińskiego nie musiał odwalać tego samego numeru co Paul Volcker (osoba ze zdjęcia). Kiedy Gerald Ford zastąpił Nixona na stanowisku prezydenta w sierpniu 1974 r., stopa inflacji wzrosła do 10,85%. Ford ustanowił program o nazwie „Whip Inflation Now”, który był zasadniczo dobrowolnym wezwaniem do działania, wzywającym amerykańskich konsumentów do kontrolowania swoich wydatków. Wysoka inflacja zwykle prowadzi do nadmiernej konsumpcji, ponieważ produkt, którego kupno rozważasz dzisiaj, najprawdopodobniej będzie kosztował więcej w przyszłości. Ford miał nawet przypinki WIN, które zachęcał do noszenia i zachęcania do ograniczania własnych wydatków zwalając na konsumentów ograniczenie konsumpcji i ograniczenia popytu. Program WIN był zasadniczo chwytem PR, który nie zrobił nic, by kontrolować inflację. Ford także prowadził program kontroli cen i płac w gospodarce w celu utrzymania poparcia społecznego.
Historia przeniosła się następnie do administracji Jimmy’ego Cartera. Inflacja spadła do 5,22%, kiedy Carter objął urząd w styczniu 1977 r., ale wzrosła do 9,28% w styczniu 1979 r., częściowo z powodu poważnych zakłóceń na światowym rynku energii, a później rewolucji irańskiej. Stopa inflacji osiągnęłaby 10,09% dwa miesiące później i utrzymywałaby się na poziomie dwucyfrowym do końca jego prezydentury dobijając do poziomu 13,50%. Początkową strategią Cartera w walce z inflacją było kontrolowanie wydatków rządowych, ale w lipcu 1979 roku mianował Volckera — pełniącego wówczas funkcję prezesa Banku Rezerwy Federalnej w Nowym Jorku — prezesem Rezerwy Federalnej.
Volcker był znanym jastrzębiem inflacji, który zasługiwał na swoją reputację . Jego strategia pokonania inflacji polegała na kontrolowaniu podaży pieniądza, a nie ustalaniu konkretnego celu w zakresie stóp procentowych — aby zakręcić kurek pieniężny. Ograniczenie przepływu pieniędzy spowodowało gwałtowny wzrost stóp procentowych, przy czym stopa główna osiągnęła rekordowy poziom 21,5% w grudniu 1980 roku.
Gwałtownie rosnące stopy procentowe doprowadziły do niepokojów społecznych i nieustannej krytyki na początku jego kadencji jako prezesa Fed. Rolnicy, dealerzy samochodowi i budowniczowie narzekali, że wysokie stopy procentowe zabijają ich firmy. Rolnicy kiedyś otoczyli traktorami budynek Fedu w Waszyngtonie. Budowniczowie wysłali bloki drewna z przyczepionymi wiadomościami do Rady Rezerwy Federalnej a dealerzy samochodowi wysyłali kluczyki od niesprzedających się samochodów. Walka z dwucyfrową inflacją była tak niepopularna że po incydencie jakim było wtargnięcie do siedziby FED uzbrojonego w obrzyna mężczyzny Volcker został pierwszym przewodniczącym FED który miał przydzieloną stałą ochronę.
Silna medycyna monetarna Volckera w końcu doprowadziła amerykańską gospodarkę do krótkiej, sześciomiesięcznej recesji w 1980 roku, a następnie do znacznie głębszej recesji w latach 1981-82. Historycznie wysokie stopy procentowe, które wynikały z ograniczenia podaży pieniądza przez Volckera, prawdopodobnie kosztowały Cartera jego reelekcję na drugą kadencję, chociaż irański kryzys zakładników również odegrał pewną rolę. Usunięcie Volckera ze stanowiska było z jednym z z działań Reagana który chciał za wszelką cenę na nowo poodkręcać kurki z pieniędzmi przed reelekcją w 1984, a Volcker uważał że polityka Reagana oparta o zadłużenie, deregulację i naciskanie na jak największą emisję pieniądza doprowadzi do zapaści gospodarczej (co miało miejsce w 1987 w ramach „Czarnego Poniedziałku”). Jednak Volcker odniósł sukces inflacja spadła z 13,5% w 1980 do 4,32% w 1984 i mniej niż 2% w 1986. Niestety dla kredytobiorców cała dekada upłynęła pod znakiem stóp procentowych które ani razu nie spadły poniżej 5%.
Volcker ostatecznie został wykopany w 1987. jego miejsce zajął Alan Greenspan, który zaczął mocno obniżać stopy procentowe, z 10% w 1987 do 3% w 1992 co nakręcało dwie przyszłe bańki. Bańkę internetową i bańkę na nieruchomościach w latach 90.
#neuropa #finanse #historia #ekonomia #nbp #gospodarka i trochę #historiajednejfotografii
Powered by WPeMatico